Палівінілхларыд (ПВХ) — гэта палімер, які палімерызуецца манамерам вінілхларыду (ВХМ) у перакісе, азасоединении і іншых ініцыятарах або паводле механізму свабоднарадыкальнай палімерызацыі пад уздзеяннем святла і цяпла. Гомапалімер вінілхларыду і сапалімер вінілхларыду сумесна называюць вінілхларыднай смалой.
ПВХ калісьці быў найбуйнейшым у свеце універсальным пластыкам, які шырока выкарыстоўваўся. Ён шырока выкарыстоўваецца ў будаўнічых матэрыялах, прамысловых вырабах, прадметах штодзённага попыту, падлогавай скуры, падлогавай плітцы, штучнай скуры, трубах, правадах і кабелях, упаковачнай плёнцы, бутэльках, пенапластавых матэрыялах, герметызацыйных матэрыялах, валокнах і гэтак далей.
У залежнасці ад сферы прымянення, ПВХ можна падзяліць на: ПВХ-смала агульнага прызначэння, ПВХ-смала высокай ступені палімерызацыі і зшытая ПВХ-смала. ПВХ-смала агульнага прызначэння ўтвараецца шляхам палімерызацыі вінілхларыднага монамера пад дзеяннем ініцыятара; ПВХ-смала высокай ступені палімерызацыі адносіцца да смалы, палімерызаванай шляхам дадання агента росту ланцуга ў сістэму палімерызацыі вінілхларыднага монамера; зшытая ПВХ-смала - гэта смала, палімерызаваная шляхам дадання зшывальнага агента, які змяшчае дыен і поліен, у сістэму палімерызацыі вінілхларыднага монамера.
Па спосабе атрымання вінілхларыднага манамера яго можна падзяліць на метад з карбідам кальцыя, этыленавы метад і метад з імпартным (EDC, VCM) манамерам (традыцыйна этыленавы метад і метад з імпартным манамерам сумесна называюцца этыленавым метадам).
Час публікацыі: 07 мая 2022 г.