Полівінілхларыд (ПВХ) — палімер, полимеризованный манамерам вінілхларыду (ВКМ) у перакісе, азазлучэнні і іншых ініцыятарах або па механізме свабоднарадыкальнай полімерызацыі пад дзеяннем святла і цяпла. Гомапалімер вінілхларыду і супалімер вінілхларыду разам называюцца вінілхларыднай смалой.
Калісьці ПВХ быў найбуйнейшым у свеце пластыкам агульнага прызначэння, які шырока выкарыстоўваўся. Ён шырока выкарыстоўваецца ў будаўнічых матэрыялах, прамысловых вырабах, прадметах штодзённай неабходнасці, падлогавай скуры, падлогавай плітцы, штучнай скуры, трубах, правадах і кабелях, упаковачнай плёнцы, бутэльках, пенапластах, герметызатарах, валокнах і гэтак далей.
У адпаведнасці з рознымі сферамі прымянення ПВХ можна падзяліць на: універсальную ПВХ-смалу, ПВХ-смалу высокай ступені полімерызацыі і пашытую ПВХ-смалу. ПВХ-смала агульнага прызначэння ўтвараецца шляхам полімерызацыі мономера вінілхларыду пад дзеяннем ініцыятара; ПВХ-смала з высокай ступенню полімерызацыі адносіцца да смалы, полимеризованной шляхам дадання агента росту ланцуга ў сістэме полімерызацыі манамера вінілхларыду; Пашытая смала ПВХ - гэта смала, полімерызаваная шляхам дадання сшывальнага агента, які змяшчае дыен і поліен, у сістэму полімерызацыі вінілхларыднага мономера.
У адпаведнасці са спосабам атрымання манамера вінілхларыду яго можна падзяліць на метад карбіду кальцыя, метад этылену і імпартны (EDC, VCM) метад манамера (традыцыйна метад этылену і метад імпартаванага манамера разам называюць метадам этылену).
Час размяшчэння: 7 мая 2022 г